H παχυσαρκία & η υπογονιμότητα συχνά συμβαδίζουν. Η παχυσαρκία μειώνει τη γονιμότητα και είναι γνωστό, ότι ένας υψηλός δείκτης μάζας σώματος (BMI) μειώνει τα ποσοστά εγκυμοσύνης στην εξωσωματική γονιμοποίηση.
Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί ειδικοί αναπαραγωγής αρνούνται να αναλάβουν την θεραπεία παχύσαρκων γυναικών, μέχρι το BMI να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα. Φυσικά, αυτή η συμβουλή είναι για το δικό τους καλό, αφού στην ουσία αυτό που θέλουν οι γιατροί είναι οι ασθενείς τους να κυοφορήσουν. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο απ΄ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως.
Κανείς δεν θέλει να είναι παχύσαρκος και οι περισσότερες γυναίκες που είναι υπέρβαρες, έχουν ήδη δοκιμάσει τα πάντα για να χάσουν βάρος και να αποκτήσουν ξανά την σιλουέτα τους – έτσι κι αλλιώς οι υπέρβαροι άνθρωποι δεν χρειάζονται έναν γιατρό για να τους πει ότι πρέπει να χάσουν βάρος, το γνωρίζουν ήδη. Όμως (όπως οι περισσότεροι μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε και από προσωπική μας πείρα), είναι πάρα πολύ δύσκολο το να χάσεις βάρος.
Για τους περισσότερους από εμάς, κάθε φορά που χάνουμε ένα κιλό, καταλήγουμε στο να παίρνουμε ξανά δύο. Αυτό βέβαια είναι εξαιρετικά απογοητευτικό και το να ακούς επιπλέον από τους άλλους, ότι είσαι παχύσαρκη, μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι ταυτόχρονα εκτός απο πληγωμένη και προσβεβλημένη.
Το πρόβλημα αποκτά πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, αν δεν είσαι και γόνιμη. Πολλοί θα σου πουν ότι δεν μένεις έγκυος λόγω της παχυσαρκίας και αυτό θα σε κάνει να νιώσεις χειρότερα για τον εαυτό σου. Όχι μόνο δεν είσαι ικανή να χάσεις κιλά, αλλά δεν μπορείς να αποκτήσεις κι ένα μωρό! Επίσης οι γιατροί μπορεί να γίνουν ακόμα και αγενείς και να αρνηθούν να αναλάβουν γυναίκες που πάσχουν από υπογονιμότητα, μέχρι να μπορέσουν να επαναφέρουν το BMI σε ιδανικά επίπεδα.
Ασφαλώς αυτό είναι άδικο και σκληρό. Καμμία υπέρβαρη γυναίκα δεν θέλει να είναι υπέρβαρη. Πολλές έχουν κάνει τα πάντα για να χάσουν βάρος, απλά δεν τα έχουν καταφέρει. Είναι κοινή τακτική για κάποιους, το να τις κατηγορήσουν ότι δεν έχουν αρκετά ισχυρή θέληση για να τα καταφέρουν, αυτό όμως είναι κάτι το οποίο χειροτερεύει την κατάσταση, γιατί προσθέτει ενοχή. Όταν ένας γιατρός αρνείται να τις αναλάβει λόγω της παχυσαρκίας, αισθάνονται παγιδευμένες και χωρίς ελπίδα. Αυτό συχνά μπορεί να συμβάλλει στο να αποκτήσουν ακόμα περισσότερο βάρος! Δεν έχουν όρεξη να βγουν έξω, ούτε να γυμναστούν κι επειδή λυπούνται τον εαυτό τους μένουν σπίτι και τρώνε περισσότερο, χωρίς να ξέρουν πια πως να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Η υπογονιμότητα και η ανικανότητά τους να χάσουν βάρος μειώνει την αυτοεκτίμηση τους ακόμα περισσότερο και οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο.
Oι γιατροί πρέπει να μάθουν να είναι πιο ευγενικοί με μια γυναίκα που είναι παχύσαρκη. Το να της προτείνουν απλά να χάσει βάρος είναι κάτι πολύ εύκολο, όμως αν εκείνη επιμένει στο ό,τι το έχει δοκιμάσει και έχει αποτύχει ή αν ακολουθήσει κάποια δική της μέθοδο και δεν τα καταφέρει να χάσει κιλά, δεν θα πρέπει να αρνούνται να αναλάβουν την θεραπεία της. Με το να την αποθαρρύνουν, κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη, γιατί εκείνη θα αφιερώσει πολύ χρόνο στο να προσπαθήσει να χάσει βάρος και όχι στο να γονιμοποιήσει – και αυτός είναι ένας πολύτιμος χρόνος που δεν επιστρέφει.
Πως αντιμετωπίζουμε τις υπέρβαρες γυναίκες;
Χρειάζονται συγκεκριμένες λύσεις, με ένα καλά σχεδιασμένο πλάνο απώλειας βάρους, με τους ειδικούς γονιμότητας να τις βοηθάνε να το εφαρμόσουν, σε συνεργασία με διαιτολόγους, φυσιοθεραπευτές και γυμναστές. Επίσης, θα πρέπει να είναι συμπονετικοί και να εκτιμάνε το ότι έχουν κάνει τα πάντα για να χάσουν βάρος, ανεξάρτητα απο το ότι μπορεί να μην τα έχουν καταφέρει.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος στο να αρνηθεί κανείς να αναλάβει την θεραπεία τους, ανεξαρτήτως με το τι μπορεί να λένε κάποιες οδηγίες. Αντί να επικεντρωνόμαστε στο BMI, καλό θα ήταν να μάθουμε να επικεντρωνόμαστε στον ίδιο τον ασθενή.
