Σύνδρομο Υπερδιέγερσης Ωοθηκών

Τόσο η βαρύτητα όσο και η συχνότητα του συνδρόμου επιβάλλουν την πρόληψη του αλλά και την έγκαιρη αντιμετώπισή του σε αρχικό στάδιο.

Ποια είναι η κατάλληλη πρόληψη;

1. Εξατομικευμένο πρωτόκολλο διέγερσης (ειδικά σε γυναίκες με ΣΠΩ όπως και σε γυναίκες με ιστορικό ΣΥΩ)
2. Ρύθμιση δόσης λήψης γοναδοτροπινών και σταθεροποίηση τιμών μέτρησης Ε2
3. Προληπτική χορήσηση λευκωματίνης κατά την λήψη των ωοθηλακίων
4. Κρυοσυντήρηση εμβρύων και εμβρυομεταφορά σε επόμενο κύκλο

Ποια η θεραπεία για άμεση αντιμετώπιση;

Α. ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ – ΕΞΩΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΑΣΘΕΝΗΣ

Η αντιμετώπιση ασθενούς με ΣΥΩ σε εξωτερική βάση αφορά την ήπια και μέτρια μορφή του συνδρόμου:

Ανάπαυση και ολιγοήμερη αποχή από εργασία – δραστηριότητες.

Για την αναλγησία και ανακούφιση της πυελικής δυσφορίας είναι ενδεδειγμένη η χρήση παρακεταμόλης ή κωδεΐνης. Η πρόσληψη υγρών θα πρέπει να είναι λογική και να τηρείται ισοζύγιο υγρών. Πρέπει να αποθαρρύνεται η λήψη μεγάλων ποσοτήτων υγρών. Η έντονη άσκηση και η σεξουαλική επαφή θα πρέπει να αποφεύγονται, για τον κίνδυνο συστροφής ή τραυματισμού των υπερδιεγερμένων ωοθηκών. Για την ωχρινική υποστήριξη ενδείκνυται η συνέχιση της προγεστερόνης, αλλά αντενδείκνυται η χρήση hCG.

Ο υπερηχογραφικός έλεγχος για την εκτίμηση του μεγέθους των ωοθηκώνκαι της παρουσίας ασκίτη είναι απαραίτητος. Ο εργαστηριακός έλεγχος που θα τεκμηριώσει την βαρύτητα περιλαμβάνει:

Αιματοκρίτη /αιμοσφαιρίνη, Κρεατινίνη αίματος, Ηλεκτρολύτες και Ηπατικούς δείκτες

Οι τιμές αυτές θα χρησιμοποιηθούν σε σειριακές μετρήσεις για την εκτίμηση της πορείας της κατάστασης. Ο έλεγχος επαναλαμβάνεται κάθε 2 – 3 ημέρες.

Ο έλεγχος επισπεύδεται σε περιπτώσεις που η ασθενής αναπτύξει:

• Επιδείνωση του κοιλιακού άλγους
• Αύξηση της κοιλιακής διάτασης
• Αίσθημα δύσπνοιας
• Μείωση της διούρησης

Β. ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΗ – ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΑΣΘΕΝΗΣ

Οι γυναίκες με σοβαρές μορφές του συνδρόμου πρέπει να εισάγονται και να αντιμετωπίζονται ενδονοσοκομειακά. Επίσης, γυναίκες με μέτριο ΣΥΩ που δεν μπορούν να ελέγξουν τα συμπτώματά τους με θεραπεία από το στόμα, πρέπει να εισάγονται, καθώς και γυναίκες στις οποίες για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί να διασφαλιστεί η συνεχής και συστηματική παρακολούθηση.

Συμπτωματική Αγωγή

• Καταγραφή ζωτικών σημείων συστηματικά ανά ω4ωρο και ισοζύγιο υγρών.
• Έλεγχος βάρους σώματος και περιμέτρου κοιλιάς
• Αιματολογικός – Βιοχημικός Έλεγχος ( αιματοκρίτης, λευκά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια, χρόνος προθρομβίνης, χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης)
• Υπερηχογραφικός Έλεγχος
• Αναλγησία με παρακεταμόλη και αν χρειαστεί οπιούχα από το στόμα ή παρεντερικά.
• Ενδοφλέβια ενυδάτωση.
• Χορήγηση αντιεμετικών που δεν αντενδείκνυνται σε ενδεχόμενη αρχόμενη κύηση, όπως η μετοκλοπραμίδη (Primperan)
• Προληπτική χορήγηση υποδόριας ηπαρίνης για την αποφυγή – πρόληψη θρόμβωσης.

Η αντιμετώπιση του ΣΥΩ είναι απόλυτα υποστηρικτική, μέχρι η κατάσταση να υποστραφεί. Η συμπωματική αγωγή είναι σημαντική, ειδικά για το κοιλιακό άλγος και τη ναυτία. Η ναυτία συνήθως οφείλεται στη συσσώρευση του ασκιτικού υγρού και ως εκ τούτου μέτρα που στοχεύουν στη μείωση της κοιλιακής διάτασης παρέχουν ανακούφιση από τη ναυτία.

Σε περίπτωση σταδίου 4-5 του συνδρόμου απαιτείται άμεσα εισαγωγή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι διαταραχές της νεφρικής λειτουργίας αντιμετωπίζονται με ντοπαμίνη και κατά περίπτωση με πιθανή αιμοκάθαρση, η αναπνευστική δυσχέρεια με άμεση θωρακοκέντηση και σύνδεση σε αναπνευστήρα και τα θρομβοεμβολικά επεισόδια με συστηματική αντιπηκτική αγωγή. H επιδείνωση του ΣYΩ μετά την εμφύτευση αποτελεί πάντα μία πιθανότητα και δε θα πρέπει να εφησυχάσουμε εξαιτίας της παροδικά βελτιωμένης κλινικής εικόνας μετά την ωοθηκική διέγερση. Τέλος, ο τερματισμός της αρχόμενης κύησης στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις του συνδρόμου αποτελεί πάντα την ύστατη επιλογή θεραπευτικά.