Ινομυώματα – Γιατί εμφανίζονται και πώς αντιμετωπίζονται;
Τα ινομυώματα της μήτρας είναι συχνά και επηρεάζουν πολλές γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορες φάσεις της ζωής και παρόλο που συνήθως αποτελούν καλοήθεις όγκους,
Πίνακας Περιεχομένων
ToggleΟ Γυναικολόγος Μαιευτήρας Παναγιώτης Πολύζος δραστηριοποιείται στο Institute of Life και στην Μονάδα Εξωσωματικής Γονιμοποίησης του Μαιευτηρίου Ιασώ.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) είναι μια σειρά ιατρικών διαδικασιών που αποσκοπούν στην υποβοήθηση της γονιμότητας, στη διευκόλυνση της σύλληψης και στην αποφυγή γενετικών ανωμαλιών του εμβρύου. Η διαδικασία αυτή αποκαλείται και τεχνητή γονιμοποίηση.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση περιλαμβάνει την ανάκτηση ώριμων ωαρίων από τις ωοθήκες, ακολουθούμενη από γονιμοποίηση με σπέρμα σε εργαστήριο. Το προκύπτον γονιμοποιημένο ωάριο ή ωάρια (έμβρυα) εμφυτεύονται στη συνέχεια στη μήτρα. Ένας πλήρης κύκλος εξωσωματικής γονιμοποίησης διαρκεί συνήθως περίπου τρεις εβδομάδες.
Σήμερα περίπου το 10% του αναπαραγωγικού πληθυσμού, που για τον ελλαδικό χώρο αντιστοιχεί σε 300.000 ζευγάρια, εμφανίζει προβλήματα υπογονιμότητας και απευθύνεται στους ειδικούς για εξωσωματική γονιμοποίηση. Η εξωσωματική γονιμοποίηση ξεκίνησε την εκρηκτική πορεία της το 1978.
Η κύρια αιτία για την οποία τα ζευγάρια ζητούν τη βοήθειά της ήταν οι βλάβες των σαλπίγγων, διότι οι μέχρι τότε εφαρμοζόμενες σαλπιγγοπλαστικές είχαν περιορισμένη επιτυχία. Η εξωσωματική γονιμοποίηση παρακάμπτει τον παράγοντα σάλπιγγα και μεταφέρει τα προέμβρυα κατευθείαν στη μήτρα.
Ο πλήρης κύκλος εξωσωματικής γονιμοποίησης διαρκεί συνήθως περίπου τρεις εβδομάδες και περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια:
Σε έναν φυσιολογικό κύκλο ένα μόνο ωοθυλάκιο ωριμάζει και παράγει ένα ωάριο. Όμως για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής χρειάζονται περισσότερα του ενός ωάρια. Για το λόγο αυτό χορηγούνται φάρμακα που βοηθούν την ωρίμανση όλων των ωοθυλακίων με αποτέλεσμα την παραγωγή περισσότερων ωαρίων.
Συνήθως η αγωγή που θα προκαλέσει την ανάπτυξη των ωοθυλακίων αρχίζει 14 μέρες μετά την πρώτη ένεση που γίνεται την πρώτη μέρα του έμμηνου κύκλου. Η αγωγή είναι καθημερινή χορήγηση γοναδοτροπίνων που δίνουν τροφή στα ωοθυλάκια ώστε να αναπτυχθούν. Η ωρίμανση των ωοθυλακίων παρακολουθείται από τον γιατρό με υπέρηχο και ορμονολογικές εξετάσεις (μέτρηση οιστραδιόλης Ε2 στο αίμα) από την πέμπτη, έβδομη, ένατη και ενδέκατη μέρα της χορήγησης των φαρμάκων.
Οι δόσεις των χορηγούμενων φαρμάκων αναπροσαρμόζονται μετά από κάθε υπερηχογραφική και ορμονική εξέταση ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα. Με τον τρόπο αυτό ελέγχεται η ανάπτυξη των ωοθυλακίων, καθορίζεται η χρονική στιγμή της ωοληψίας και αποφεύγεται η ωοθηκική διέγερση.
Τα φαρμακευτικά ανάλογα της GnRH μοιάζουν με τη φυσική ορμόνη GnRH (εκλυτική ορμόνη των γοναδοτροπινών) που προέρχεται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου και διεγείρει την υπόφυση ώστε να εκκριθούν οι γοναδοτροπίνες, δηλαδή οι ορμόνες που ελέγχουν την ωοθυλακιορρηξία.
Η φυσική GnRH παραμένει στο αίμα δραστική για λίγα λεπτά, ενώ τα ανάλογα διαρκούν πολλές ώρες. Τα ανάλογα διεγείρουν καταρχήν, ενώ αργότερα καταστέλλουν την υπόφυση κατά παράδοξο τρόπο, αλλά πολύ χρήσιμο σε εμάς. Στην εξωσωματική χρησιμοποιούμε και τις δύο δυνατότητες των αναλόγων.
Η ωοληψία πραγματοποιείται 34-36 ώρες μετά την χορήγηση της hCG. H hCG συμβάλλει στη ωρίμανση του ωαρίου και στη απελευθέρωσή του από τα έσω τοιχώματα του ωοθυλακίου. Η συλλογή των ωαρίων διενεργείται με τη βοήθεια της βελόνας που κατευθύνεται υπερηχογραφικά από οδηγό που είναι προσαρμοσμένος στην κολπική κεφαλή του υπερηχογράφου. Η όλη διαδικασία ολοκληρώνεται συνήθως σε 10-20 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων η ασθενής βρίσκεται σε αναλγησία ή ελαφριά αναισθησία.
Τα ωάρια που αναρροφήθηκαν τοποθετούνται σε ειδικά σωληνάκια, αμέσως μεταφέρονται στο εργαστήριο όπου εντοπίζονται, καταμετρώνται και τοποθετούνται σε ειδικό καλλιεργητικό υγρό του οποίου η θερμοκρασία και η χημική σύνθεση μοιάζει με το περιβάλλον μέσα στο σώμα. Κατόπιν, τα ωάρια τοποθετούνται στον επωαστή για να ωριμάσουν έως τη στιγμή που θα γονιμοποιηθούν.
Την ημέρα της ωοληψίας, ο σύζυγος δίνει το σπέρμα σε ειδικό αποστειρωμένο δοχείο. Ενδείκνυται τρεις έως επτά ημέρες αποχή πριν τη λήψη του. Το σπέρμα αξιολογείται ως προς την πυκνότητα και την κινητικότητα του και προετοιμάζεται για την γονιμοποίηση.
Τα ωάρια που συλλέχθηκαν καθαρίζονται από τα περιβάλλοντα κύτταρα και κρίνεται η ποιότητά τους λίγη ώρα πριν τη γονιμοποίηση. Η γονιμοποίηση μπορεί να γίνει με δύο κυρίως τρόπους, την κλασική γονιμοποίηση (IVF) και την μικρογονιμοποίηση (ICSI). Κατά την κλασική γονιμοποίηση κατάλληλη συγκέντρωση σπέρματος αναμειγνύεται με τα ωάρια και μεταφέρονται στον επωαστή για γονιμοποίηση.
Κατά την μικρογονιμοποίηση ένα και μόνο σπερματοζωάριο, το πιο μορφολογικά και κινητικά άριστο, επιλέγεται και ενίεται με πολύ λεπτή βελόνα κατευθείαν εντός του ωαρίου. Αυτά τα ωάρια μεταφέρονται στον επωαστή όπου και παραμένουν μέχρι την επόμενη μέρα όπου θα ελεγχθεί εάν γονιμοποιήθηκαν. Η επιλογή IVF ή ICSI εξαρτάται κυρίως από τη ποιότητα του σπέρματος. Σε άνδρες με φτωχό σπέρμα που δεν έχουν τη δυνατότητα να βοηθηθούν αποτελεσματικά με τη μέθοδο της απλής, κλασικής εξωσωματικής γονιμοποίησης, διενεργείται μικρογονιμοποίηση.
Την επόμενη μέρα της ωοληψίας (DAY 1), ελέγχονται τα ωάρια μικροσκοπικά αν γονιμοποιήθηκαν. Η επιτυχής γονιμοποίηση υποδηλώνεται με τη παρουσία δύο προπυρήνων, έναν μητρικής και έναν πατρικής προέλευσης, εντός του ωαρίου. Τα γονιμοποιημένα ωάρια επιστρέφονται στον επωαστή σε διαφορετικό καλλιεργητικό υλικό και οι ασθενείς ενημερώνονται.
Το επόμενο βήμα της ανάπτυξης των εμβρύων είναι η διαίρεσή τους σε κύτταρα που λέγονται βλαστομερίδια, Τα έμβρυα αξιολογούνται καθημερινά όσον αφορά τον αριθμό, το μέγεθος, το σχήμα των βλαστομεριδίων, την ύπαρξη ή όχι θραυσμάτων.
Την δεύτερη (DAY 2) και τρίτη μέρα (DAY 3) μετά τη ωοληψία αποτελούνται συνήθως από 4 και 8 βλαστομερίδια αντίστοιχα. Τα έμβρυα συνήθως μεταφέρονται την δεύτερη ή τρίτη μέρα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η καλλιέργεια των εμβρύων παρατείνεται έως την πέμπτη μέρα μετά την ωοληψία, που μετά από πολλές διαιρέσεις και άλλες αλλαγές, τα έμβρυα έχουν πάρει τη μορφή βλαστοκύστης.
Η διαδικασία της εμβρυομεταφοράς είναι πολύ απλή και ανώδυνη και γίνεται χωρίς αναλγησία ή αναισθησία. Ο αριθμός των εμβρύων που θα μεταφερθούν εξαρτάται πρώτα από όλα από την ποιότητά τους και δευτερευόντως από την επιθυμία ή όχι μιας πολύδυμης κύησης. Ο μέγιστος αριθμός εμβρύων που επιτρέπεται να μεταφερθούν είναι 3 στις γυναίκες μέχρι 39 ετών και 4 στις γυναίκες από 40 ετών και πάνω.
Τα έμβρυα, μαζί με λίγο από το καλλιεργητικό τους υλικό, αναρροφούνται εντός ενός μαλακού καθετήρα εμβρυομεταφοράς που στη συνέχεια διαπερνά τον τράχηλο και με υπερηχογραφική καθοδήγηση τα έμβρυα τοποθετούνται στο ενδομήτριο κοντά στον πυθμένα της μήτρας.
Ο καθετήρας μετά αφαιρείται και ελέγχεται για να επιβεβαιωθεί ότι όλα τα έμβρυα έχουν μεταφερθεί στη μήτρα. Η γυναίκα παραμένει συνήθως ξαπλωμένη για μια ώρα και στη συνέχεια μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της. Η γυναίκα μετά την εμβρυομεταφορά συνεχίζει την αγωγή της με προγεστερόνη (Utrogestan ή Crinone) καθημερινά μέχρι και την ημέρα που θα υποβληθεί σε εξέταση κυήσεως στο αίμα. Το τεστ γίνεται 14 μέρες μετά την ωοληψία.
Εάν είναι θετικό, ακολουθεί και υπερηχογράφημα για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη σάκου ή σάκων κυήσεως και κατόπιν καρδιακών παλμών του εμβρύου.
Η κρυοσυντήρηση είναι η διαδικασία κατάψυξης ωαρίων, σπέρματος ή εμβρύων σε θερμοκρασία κάτω του μηδενός (-196°C) για μεταγενέστερη χρήση. Όταν τα ωάρια, το σπέρμα ή τα έμβρυα χρειαστούν, αποψύχονται και γονιμοποιούνται προς χρήση στη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Η κρυοσυντήρηση εμβρύων μέσω της σύγχρονης τεχνικής της υαλοποίησης έχει αυξήσει στο 95% το ποσοστό ζώντων και ποιοτικών εμβρύων μετά την απόψυξη.
Το πρώτο παιδί που γεννήθηκε από κρυοσυντηρημένο έμβρυο εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι 25 ετών. Η κρυοσυντήρηση ανθρώπινων εμβρύων είναι πλέον καθημερινότητα.
Ήταν το 1983, όταν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας γεννήθηκε το πρώτο παιδί από κρυοσυντηρημένο έμβρυο εξωσωματικής γονιμοποίησης. Το γονιμοποιημένο ωάριο κρυοσυντηρήθηκε και μετά την απόψυξή του εγκαταστάθηκε στη μήτρα της γυναίκας δίνοντας ζωή σε ένα υγιές παιδί. Έκτοτε, μόνο στην Αυστραλία έχουν γεννηθεί περισσότερα από 10.000 παιδιά από κρυοσυντηρημένα έμβρυα.
Είναι γνωστό ότι η εμβρυομεταφορά έχει ορισμένες πιθανότητες επιτυχίας, που εξαρτώνται κυρίως από την ηλικία της γυναίκας. Αν λοιπόν από ένα συγκεκριμένο κύκλο επιτύχουμε περισσότερες εμβρυομεταφορές, τότε οι πιθανότητες να μείνει έγκυος η γυναίκα αυτή, αυξάνονται κάθετα. Ο λαός μας το λέει επιγραμματικά με την παροιμία “ο επιμένων νικά”.
Όταν το ζευγάρι αποφασίσει ότι είναι έτοιμο για την εμβρυομεταφορά των κρυοδιατηρημένων εμβρύων, τότε συνήθως δημιουργείται ένας τεχνητός κύκλος στη γυναίκα, για να ετοιμαστεί η μήτρα για την εμβρυομεταφορά. Ο τεχνητός κύκλος περιλαμβάνει φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα, γεγονός που καθιστά την όλη διαδικασία πολύ εύκολη για το ζευγάρι.
Η παρακολούθηση της ωρίμανσης της μήτρας γίνεται υπερηχογραφικά και η εμβρυομεταφορά γίνεται με τον κλασικό τρόπο.
Η διαδικασία της επαναφοράς των εμβρύων στη θερμοκρασία ανθρώπινου σώματος, διαρκεί περίπου 2 ώρες και περιλαμβάνει τη θέρμανση και την ενυδάτωση των εμβρύων. Παράλληλα με την ενυδάτωση επιτυγχάνεται η απομάκρυνση του κρυοπροστατευτικού υλικού από τα κύτταρα των εμβρύων μέσω εμβάπτισης τους σε ειδικά διαλύματα αλάτων. Η επαναδραστηριοποίηση του μεταβολισμού των εμβρύων αναδεικνύεται από το γεγονός ότι διαιρούνται μέχρι να τοποθετηθούν στο σώμα της γυναίκας. Λόγω του stress της κρυοδιατήρησης και επαναθέρμανσης, είναι δυνατόν κάποια κύτταρα να μην επιβιώσουν, αλλά το έμβρυο να είναι βιώσιμο και υγιές.
Είναι επίσης δυνατόν ένα ολόκληρο έμβρυο να καταστραφεί. Τα ποσοστά κυήσεων από έμβρυα που έχουν κρυοδιατηρηθεί είναι χαμηλότερα από ότι με τα φρέσκα έμβρυα. Ένα έμβρυο γενικά λέμε ότι επιβίωσε όταν το 50% των κυττάρων του είναι άθικτα μετά την απόψυξη.
Όταν σε ένα έμβρυο το 100% των κυττάρων επιβιώσει άθικτο, τότε έχει ίδια συμπεριφορά στην πιθανότητα επιτυχίας όσο ένα φρέσκο έμβρυο. Γενικώς επιβιώνει της απόψυξης το 60-70% των εμβρύων, ενώ το 30-35% αυτών είναι άθικτα από την κρυοδιατήρηση.
Η κρυοδιατήρηση εμβρύων συμφωνείται με το ζευγάρι για ένα χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τα 5 έτη. Ο νόμος που ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων στις 18 Ιανουαρίου 2005 ορίζει ότι ζυγώτες και γονιμοποιημένα ωάρια μπορούν αν κρυοδιατηρηθούν για 5 έτη, με δυνατότητα παράτασης για άλλα 5 έτη.
Μετά την πάροδο της παραπάνω προθεσμίας, οι ζυγώτες και τα γονιμοποιημένα ωάρια που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, είτε διατίθενται για ερευνητικούς σκοπούς, είτε καταστρέφονται με απόφαση της Αρχής. Η κρυοδιατήρηση ζυγωτών και γονιμοποιημένων ωαρίων πραγματοποιείται κατόπιν έγγραφης συναίνεσης των προσώπων που τα καταθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 1456 Α.Κ.
Η συναίνεση επιτρέπεται από την ηλικία των δεκαπέντε ετών και άνω. Ο ελληνικός νόμος ορίζει ότι αν υπάρχουν επαρκή σε αριθμό και ποιότητα έμβρυα, το ζευγάρι δεν πρέπει να υποβάλλεται σε νέο κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης πριν χρησιμοποιήσει τα κρυοσυντηρημένα έμβρυα.
Θα τελειώσουμε με ένα ευχάριστο μήνυμα για τα ζευγάρια που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Οι μέχρι σήμερα μελέτες, έχουν δείξει ότι τα παιδιά που γεννιούνται από κρυοδιατηρημένα έμβρυα είναι απολύτως και εξίσου υγιή με τα παιδιά του γενικού πληθυσμού που γεννιούνται παραδοσιακά. Η κρυοδιατήρηση είναι ένα καλό εργαλείο στην προσπάθειά μας να δώσουμε το πολυπόθητο παιδί στο άτεκνο ζευγάρι, και θα πρέπει να το πιστεύουμε και να το χρησιμοποιούμε.
Όταν το σπέρμα που παράγεται κατά την εκσπερμάτωση είναι σε πολύ χαμηλούς αριθμούς (χαμηλή συγκέντρωση σπερματοζωαρίων, κάτω από 20 εκ/ml και φτωχή κινητικότητα, κάτω από 50% καλώς κινούμενα σπερματοζωάρια), η εξωσωματική γονιμοποίηση, μέσω της τεχνικής που ονομάζεται ενδοκυτταροπλασματική σπερματέγχυση ή απλώς μικρογονιμοποίηση (Intracytoplasmic Sperm Injection, ICSI) μπορεί να δώσει τη λύση στην υπογονιμότητα αυτών των ανδρών.
Με την τεχνική ICSI ένα μόνο σπερματοζωάριο ενίεται με πολύ λεπτή βελόνα στο εσωτερικό του ωαρίου. Έτσι αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά το πρόβλημα της χαμηλής συγκέντρωσης και κινητικότητας των σπερματοζωαρίων.
Στην περίπτωση της αζωοσπερμίας, δηλαδή της παντελούς απουσίας σπερματοζωαρίων κατά την εκσπερμάτωση, τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Αζωοσπερμία βρίσκεται στο 10% των περιπτώσεων ανδρικής υπογονιμότητας.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η δωρεά σπέρματος ήταν η μόνη λύση για τους αζωοσπερμικούς άνδρες.
Σε περιπτώσεις σοβαρής ανδρικής υπογονιμότητας, η μικρογονιμοποίηση ICSI είναι μια μέθοδος εξωσωματικής γονιμοποίησης κατά την οποία εισάγεται ένα μόνο σπερματοζωάριο απευθείας στο ωάριο προκειμένου να γονιμοποιηθεί.
Σήμερα μπορεί να ληφθεί σπέρμα απευθείας από τον όρχι και στη συνέχεια να εφαρμοστεί ICSI προκειμένου να γονιμοποιηθούν τα ωάρια της συζύγου.
Εφαρμόζεται ICSI γιατί τα σπερματοζωάρια που λαμβάνονται κατά αυτό τον τρόπο είναι συνήθως λίγα σε αριθμό και είναι ακίνητα ή σχεδόν ακίνητα. Τέσσερις διαφορετικές τεχνικές εφαρμόζονται για τη συλλογή σπέρματος και καθεμία έχει διαφορετικό όνομα και ακρωνύμιο. Κάθε διαδικασία έχει μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα και δεν είναι όλες κατάλληλες για κάθε περίπτωση. Οι τεχνικές αυτές είναι οι ακόλουθες:
Μικροχειρουργική αναρρόφηση σπέρματος από την επιδιδυμίδα. Ενδείκνυται στις περιπτώσεις ανδρών που παρουσιάζουν απόφραξη των εκφορητικών πόρων (σωληναρίων) που οδηγούν το σπέρμα από τον όρχι στο πέος. Η επιδιδυμίδα απομονώνεται με μια μικρή τομή ενός εκατοστού του μέτρου στην επιδερμίδα του όρχεως. Χρησιμοποιείται ένα χειρουργικό μικροσκόπιο, όπου εξετάζονται τα πολύ μικρά σωληνάρια της επιδιδυμίδας.
Ανοίγεται ένα σωληνάριο και το περιεχόμενο συλλέγεται και ελέγχεται ως προς την παρουσία και την ποιότητα σπέρματος στο μικροσκόπιο. Το υλικό μεταφέρεται στο εργαστήριο όπου επεξεργάζεται και αν υπάρχει αρκετό υλικό, καταψύχεται. Είναι σημαντικό να καταψυχθεί το επιπλέον σπέρμα, γιατί συχνά επιχειρείται και δεύτερη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Η χωρίς μικροχειρουργική, αλλά με διαδερμική βελόνα, αναρρόφηση σπέρματος από την επιδιδυμίδα. Μια βελόνα τοποθετείται μέσα στην επιδιδυμίδα με την ελπίδα ότι σπέρμα θα βρεθεί και θα αναρροφηθεί. Με αυτή την τεχνική λίγο σπέρμα συλλέγεται και σπάνια αρκεί και για κατάψυξη. Σπάνια συνίσταται γιατί έχει χαμηλά αποτελέσματα επιτυχίας και υψηλότερο ποσοστό επιπλοκών.
Η συλλογή ορχικού ιστού είναι μια ανοιχτή διαδικασία που μπορεί να προκληθεί και με τοπική αναισθησία και ελαχιστοποιεί τις πιθανές επιπλοκές. Απομονώνεται ένα μικρό τεμάχιο ιστού μέσω μιας τομής του δέρματος μικρής ίντσας.
Ο ιστός τοποθετείται σε ειδικό καλλιεργητικό υλικό και τεμαχίζεται σε μικρότερα κομμάτια. Σπερματοζωάρια απελευθερώνονται από τα σπερματικά σωληνάρια, όπου παράγονται, και έπειτα απομονώνονται από τον περιβάλλοντα ορχικό ιστό. Πρόκειται για μια τεχνική που δίνει αρκετά καλή ποιότητα και ποσότητα σπέρματος, που μπορεί να καταψυχθεί και να φυλαχτεί για μελλοντική χρήση. Είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται σε άνδρες με Αποφρακτική (ΟΑ), αλλά και Μη Αποφρακτική Αζωοσπερμία (ΝΟΑ).
Η ορχική αναρρόφηση σπέρματος πραγματοποιείται με μια λεπτή βελόνα βιοψίας, με την οποία τρυπιέται ο όρχις και αναρροφάται σπέρμα. Η τεχνική είναι πιθανό να δώσει σπέρμα, αλλά η ποσότητα τις περισσότερες φορές είναι χαμηλή και δεν αρκεί για κατάψυξη. Οι πιθανότητες επιπλοκών, όπως η δημιουργία αιματώματος, είναι υψηλότερες από ότι με την μέθοδο TESE.
Σπέρμα σπάνια ανευρίσκεται στην επιδιδυμίδα σε άνδρες με Μη Αποφρακτική Αζωοσπερμία, οπότε οι τεχνικές MESA και PESA δεν ενδείκνυνται για συλλογή σπέρματος από αυτούς τους άνδρες. Η τεχνική TESE είναι η καλύτερη μέθοδος που προτείνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι τεχνικές της λήψης σπέρματος από τον όρχι έχουν πλέον γίνει καθημερινότητα και έχουν δώσει λύση σε πολλά άτεκνα ζευγάρια.
Είμαστε πλέον στην εποχή όπου ο γιατρός που δεν έβρισκε σπερματοζωάρια στο σπερμοδιάγραμμα δεν είναι στη δυσχερή θέση να ενημερώσει το ζευγάρι ότι δεν μπορεί να κάνει παιδί, αλλά το παραπέμπει σε κλινικές υπογονιμότητας όπου η λύση τους περιμένει.
Η προεμφυτευτική διάγνωση, είναι μια τεχνική η οποία μπορεί να εντοπίσει γενετικές ανωμαλίες, γονιδιακές ή χρωμοσωμικές, σε έμβρυα πριν από την εμφύτευσή τους, συνεπώς προ εμφύτευσης και κύησης.
Η πρώτη προεμφυτευτική διάγνωση αναφέρθηκε το 1990 από τους Handyside και συνεργάτες, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την τεχνική αυτή για φυλοκαθορισμό εμβρύων. Ο φυλοκαθορισμός έγινε προκειμένου να επιλεγούν για εμβρυομεταφορά μόνο θηλυκά έμβρυα, μια και οι γονείς ήταν φορείς φυλοσύνδετης ασθένειας που μεταφερόταν μόνο στα αρσενικά παιδιά.
Από τότε η τεχνική έχει εφαρμοστεί για μια ευρεία γκάμα γενετικών ασθενειών (μεσογειακή αναιμία, κυστική ίνωση, μυϊκή δυστροφία, σύνδρομο Down, Klinefelter κ.α.) και ο αριθμός των υγιών παιδιών που έχουν γεννηθεί μετά την εφαρμογή της, ξεπερνά τα 1000. Ο αριθμός αυτός, αποτελεί μαρτυρία για την ακρίβεια και την ασφάλεια της μεθόδου, που έχει αρχίσει να προσφέρεται από πολλά κέντρα εξωσωματικής του κόσμου.
Η προεμφυτευτική διάγνωση συνδέεται με τα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης, διότι γίνεται πάντα σε συνδυασμό με κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης. Τα έμβρυα πρέπει να σχηματιστούν in vitro (εκτός σώματος, εντός εργαστηρίου), ώστε να μπορούν να ελεγχθούν. Οι γυναίκες ακολουθούν θεραπεία πρόκλησης ωορρηξίας, την κατάλληλη στιγμή συλλέγονται τα ωάρια (ωοληψία) και ακολουθεί η παρακάτω σειρά διαδικασιών: γονιμοποίηση, προεμφυτευτική διάγνωση στα γονιμοποιημένα έμβρυα, εμβρυομεταφορά των υγιών εμβρύων.
Προκειμένου να ελεγχθεί εάν το έμβρυο είναι φορέας κάποιας γονιδιακής ασθένειας ή ανευπλοειδίας (μικρότερο ή μεγαλύτερο από το φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων), 1 ή 2 κύτταρα απομακρύνονται από αυτό, διαδικασία γνωστή ως βιοψία βλαστομεριδίου.
Η βιοψία πραγματοποιείται συνήθως την τρίτη μέρα μετά την ωοληψία-γονιμοποίηση, όπου το έμβρυο βρίσκεται στο στάδιο των 8 κυττάρων. Η βιοψία μπορεί να γίνει και σε πρωϊμότερο στάδιο (βιοψία πολικού σωματίου), αλλά και σε κατοπινότερο στάδιο (βιοψία βλαστοκύστης).
Για να γίνει η βιοψία, δηλαδή η απομάκρυνση των κυττάρων, πρέπει να ανοιχτεί μια μικρή τρύπα στο εξωτερικό περίβλημα του εμβρύου (στην διάφανη ζώνη, zona pellucida). Η διάνοιξη μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους : είτε μηχανικά, είτε με χρήση διαλύματος οξέος, είτε με χρήση laser. Στη συνέχεια τα κύτταρα μονιμοποιούνται και ακολουθούν διαγνωστικά tests.
Υπάρχουν 2 ειδών διαγνωστικές τεχνικές, ανάλογα με το τι είδους γενετική ανωμαλία θέλουμε να διαγνωστεί. Η μια είναι η λεγόμενη PCR τεχνική (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης) και η άλλη είναι η FISH (in situ φθορίζων υβριδισμός).
Η πρώτη εντοπίζει λάθη γενετικές ανωμαλίες σε συγκεκριμένο γονίδιο (πχ. γονίδιο β-θαλασσαιμίας), ενώ η δεύτερη εντοπίζει λάθη στον αριθμό ή στη μορφή των χρωμοσωμάτων. Αμέσως μετά τη διάγνωση, τα υγιή μόνο έμβρυα, που έχουν επιβιώσει και προχωρήσει αναπτυξιακά, μετά την βιοψία μεταφέρονται στη μήτρα.
Η προεμφυτευτική διάγνωση είναι μια τεχνική που δεν εφαρμόζεται μόνο σε ζευγάρια υπογόνιμα που ακολουθούν κύκλο εξωσωματικής λόγω υπογονιμότητας. Εφαρμόζεται ακόμα και σε γόνιμα ζευγάρια, που μπορούν μεν να συλλάβουν αυτόματα, αλλά που εμφανίζουν υψηλό κίνδυνο μετάδοσης κάποιας γενετικής ασθένειας στα έμβρυα τους (πχ. μεσογειακή αναιμία).
Άλλα ζευγάρια που μπορούν να επωφεληθούν της μεθόδου είναι εκείνα με επαναλαμβανόμενες αποτυχίες εμφύτευσης ή επαναλαμβανόμενες αποβολές. Επίσης, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία της γυναίκας που προσπαθεί να τεκνοποιήσει, τόσο πιο πιθανό είναι να εμφανιστούν γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο. Επομένως, η προεμφυτευτική διάγνωση, βρίσκει εφαρμογή και σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας.
Γενικά, μπορεί να λειτουργήσει στα χέρια των ειδικών ως ένα ακόμα εργαλείο στην προσπάθεια επιλογής του “καλύτερου και δυνατότερου” εμβρύου.
Με την προεμφυτευτική διάγνωση λοιπόν, μόνο τα υγιή και με το καλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό έμβρυα επιλέγονται, μεταφέρονται και τελικά εμφυτεύονται. Με τον τρόπο αυτό, αποφεύγονται οι διακοπές της κύησης σε κατοπινό στάδιο, μειώνεται το άγχος για το αν το έμβρυο είναι υγιές ή όχι και το ζευγάρι μπορεί να αφοσιωθεί στην εγκυμοσύνη εξαρχής. Η προεμφυτευτική διάγνωση έχει ήδη βοηθήσει εκατοντάδες ζευγάρια με υψηλό κίνδυνο να έχουν έμβρυα-φορείς γενετικών ανωμαλιών, να φέρουν στον κόσμο υγιέστατα παιδιά.
Σε συνδυασμό με την κατάψυξη ωαρίων σε ερευνητικό και εξελικτικό στάδιο βρίσκεται μια ακόμα μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, η ωρίμανση στο εργαστήριο, δηλαδή in vitro, ανώριμων γαμετών (ωαρίων και σπερματοζωαρίων). Με αυτή τη μέθοδο ήδη είναι δυνατόν , αλλά στο μέλλον σίγουρα με μεγαλύτερη ασφάλεια και επιτυχία, να ωριμάσουν εκτός σώματος γαμέτες και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο της εξωσωματικής γονιμοποίησης για δημιουργία εμβρύων και επίτευξη εγκυμοσύνης.
Όσον αφορά τις γυναίκες, η μέθοδος ενδείκνυται στην περίπτωση των πολυκυστικών ωοθηκών, όπου η χορήγηση ορμονών για ωρίμανση περισσοτέρων του ενός ωαρίου, συνδέεται με υψηλό ρίσκο εκδήλωσης υπερδιέγερσης των ωοθηκών. Με αυτή τη μέθοδο θα είναι δυνατόν να απομονωθεί ωοθηκικός ιστός και χωρίς χορήγηση φαρμάκων στη γυναίκα, αλλά ωριμάζοντας στο εργαστήριο τα ωάρια που έχουν ληφθεί, να πραγματοποιηθεί εξωσωματική γονιμοποίηση σε αρκετά ώριμα ωάρια.
Η μέθοδος εφαρμόζεται και σε γυναίκες που για ιατρικούς λόγους, πρέπει να αφαιρέσουν τις ωοθήκες τους ή να τεθούν σε χημειοθεραπεία που πιθανά θα τις καταστρέψει. Αυτές οι γυναίκες, με την in vitro ωρίμανση των ωαρίων θα μπορούν να καταψύξουν τον ωοθηκικό τους ιστό και να ωριμάσουν και χρησιμοποιήσουν τα ωάρια τους όταν το επιθυμούν.
Επίσης, γυναίκες που έχουν μπει σε πρόγραμμα εξωσωματικής γονιμοποίησης με τη μέθοδο της in vitro ωρίμανσης, μπορούν να ωριμάσουν και όσα ανώριμα ωάρια έχουν βρεθεί και κατά την ωοληψία, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των εμβρύων και κατ’ επέκταση και την πιθανότητα εγκυμοσύνης.
Όσον αφορά στους άνδρες, η μέθοδος της in vitro ωρίμανσης των γαμετών μπορεί να δώσει λύση σε όσους δεν έχουν καθόλου σπερματοζωάρια κατά την εκσπερμάτωση, αλλά ούτε και στον ορχικό ιστό που έχει ληφθεί ύστερα από επέμβαση στον όρχι.
Οι άνδρες αυτοί πάσχουν συνήθως από Μη Αποφρακτική Αζωοσπερμία. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δυνατόν να ληφθεί ορχικός ιστός, ο οποίος καλλιεργείται στο εργαστήριο και διαφοροποιούνται τα πρόδρομα σπερματοκύτταρα που βρίσκονται εκεί προς δημιουργία ώριμων σπερματοζωαρίων. Με τη βοήθεια αυτής της μεθόδου θα μπορούν άνδρες που παλιότερα αποκτούσαν παιδί μόνο με σπέρμα δότη, να αποκτήσουν με το δικό τους σπέρμα.
Μια σημαντική εξέλιξη στην εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η κατάψυξη των ωαρίων.
Σήμερα η μέθοδος εφαρμόζεται αλλά είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο, η πρόοδος όμως της επιστήμης σίγουρα σε μικρό χρονικό διάστημα θα θέσει και την κατάψυξη ωαρίων στην καθημερινή ρουτίνα ενός εργαστηρίου εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Πρόκειται για μια μέθοδο που μπορεί να βοηθήσει πολλές γυναίκες, οι οποίες για διάφορους λόγους δεν μπορούν να κάνουν παιδί τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι ο ιατρικός, γυναίκες που χρειάζεται για παράδειγμα να τεθούν σε χημειοθεραπεία, γεγονός που πιθανά να καταστρέψει τις ωοθήκες τους και κατ’ επέκταση και τη γονιμότητά τους, θα μπορούν στο μέλλον να καταψύξουν τα ωάρια τους με ασφάλεια και όταν επιθυμούν να τα αποψύξουν, να τα γονιμοποιήσουν με τη βοήθεια της εξωσωματικής και να τα μεταφέρουν στη μήτρα τους προκειμένου να αποκτήσουν παιδί.
Η κατάψυξη ωαρίων μπορεί να δώσει λύσεις και σε γυναίκες που λόγω επαγγελματικών και κοινωνικών υποχρεώσεων ή άλλων προσωπικών προβλημάτων, κινδυνεύουν να περάσουν το ηλικιακό όριο της γονιμότητας τους χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδί.
Μια σημαντική πρόοδος της επιστήμης είναι η χρησιμοποίηση των βλαστικών κυττάρων. Τα βλαστικά κύτταρα είναι αδιαφοροποίητα κύτταρα που δυνητικά μπορούν με την κατάλληλη καλλιέργεια να δώσουν οποιοδήποτε τύπο κυττάρου (μυϊκό, νευρικό, καρδιάς, ήπατος, αίματος, κτλ.). Τα κύτταρα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θεραπεία διαφόρων ασθενειών όπως, λευχαιμίας, μεσογειακής αναιμίας, καρδιοπαθειών, ηπατικών δυσλειτουργιών, κτλ.
Τα βλαστικά κύτταρα είναι τα πρώτα κύτταρα του εμβρύου. Στην εξωσωματική γονιμοποίηση το ωάριο που έχει γονιμοποιηθεί, την πέμπτη ημέρα μετά την γονιμοποίησή του, έχει διαιρεθεί και έχει δώσει έναν σχηματισμό που ονομάζεται βλαστοκύστη. Η βλαστοκύστη αποτελείται από κύτταρα στην περιφέρεια που θα δώσουν τον πλακούντα και τον αμνιακό σάκο και κύτταρα στο εσωτερικό που θα δώσουν το έμβρυο, αυτά τα κύτταρα είναι τα βλαστικά κύτταρα.
Τα βλαστικά κύτταρα μπορούμε να τα πάρουμε, με καταστροφή όμως της βλαστοκύστης και να τα καλλιεργήσουμε, προκειμένου να πάρουμε μια ποικιλία κυττάρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες ασθένειες, από τις οποίες πάσχουν παιδιά του ίδιου συνήθως ζευγαριού, καθώς έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι ιστοσυμβατά.
Η όλη τεχνογνωσία των βλαστοκυττάρων βρίσκεται σε πυρετώδη εξέλιξη σήμερα και σίγουρα στο μέλλον θα δώσει λύση σε πολλά προβλήματα, όχι μόνο ασθενειών, αλλά και υπογονιμότητας, καθώς από βλαστικά κύτταρα θα μπορούμε να παίρνουμε και γαμέτες (ωάρια ή σπερματοζωάρια). Βέβαια, στην περίπτωση των βλαστοκυττάρων, παραμένει πάντα το μεγάλο ηθικό ζήτημα της καταστροφής του εμβρύου, προκειμένου να πάρουμε τα βλαστικά κύτταρα και να τα καλλιεργήσουμε.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι τα βλαστικά κύτταρα βρίσκονται και στο ενήλικο άτομο, αλλά και στον πλακούντα και ομφαλικό αίμα. Πολλοί άλλωστε ήδη καταψύχουν το αίμα ομφάλιου λώρου και τον πλακούντα κατά τη γέννηση του παιδιού τους για ενδεχόμενη ανάγκη χρήσης των βλαστικών κυττάρων του παιδιού τους στο μέλλον.
Το μειονέκτημα όμως αυτού του τύπου βλαστικών κυττάρων, είναι ότι είναι και λίγα σε αριθμό και δύσκολα απομονώνονται και έχουν περιορισμένη, τουλάχιστον για σήμερα, πολυδυναμία, δηλαδή δεν διαφοροποιούνται τόσο εύκολα σε διάφορους τύπους κυττάρων όπως τα βλαστικά κύτταρα που προέρχονται από βλαστοκύστη.
Η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης πλέον γίνεται με τους πιο σύγχρονους τρόπους και με ιδιαίτερη μεγάλη επιτυχία.
Σε πρώτο στάδιο υπάρχει το σημείο που γίνεται η προετοιμασία. Από την πλευρά της γυναίκας πρέπει να γίνει μια σωστή προετοιμασία που θα περιλαμβάνει έναν ορμονικό έλεγχο, ένα υπερηχογράφημα μήτρας και ωοθηκών και τέλος μια πιθανή εκτίμηση στον τράχηλο με την δοκιμασία μιας εικονικής εμβρυομεταφοράς.
Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν ήδη ενδείξεις για ορισμένες διαταραχές όπου εκεί πρέπει να γίνει μια υστεροσκόπηση έτσι ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Εκτός από την γυναίκα που θα υποβληθεί στην διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, πρέπει και ο άνδρας να έχει κάνει μια σωστή προετοιμασία πριν από την διαδικασία. Έτσι λοιπόν πρέπει να έχει μαζί του ένα σπερμοδιάγραμμα που πρέπει να έχει γίνει εντός 90 ημερών πριν την διαδικασία. Έτσι, θα μπορέσουμε ακριβώς να δούμε την κινητικότητα και την μορφολογία των σπερματοζωαρίων καθώς και τον αριθμό αυτό.
Στην συνέχεια γίνεται η γνωστή πλέον διαδικασία, με την διέγερση των ωοθηκών. Σε αυτό το στάδιο γίνεται η παραγωγή πολλών ωαρίων σε αντίθεση με τον φυσιολογικό αριθμό αυτών που είναι περίπου ένα κάθε μήνα.
Σε όλη αυτή τη φάση της διαδικασία η γυναίκα υποβάλλεται σε μια ορμονοθεραπεία πάντα σε παρακολούθηση με τον ιατρό της. Αυτή η ορμονοθεραπεία μπορεί να κρατήσει από 14 έως 28 ημέρες. Σε αυτό το σημείο γίνεται εννοείται ότι παρακολουθούνται της διέγερσης έτσι ώστε ο ιατρός να εκτιμήσει την πορεία της κατάστασης και αναπροσαρμόσει την δοσολογία των φαρμάκων.
Ως επόμενο βήμα είναι η ωοληψία, η οποία εξηγείται αναλυτικά και παρακάτω. Ουσιαστικά, γίνεται μια συλλογή ωαρίων με μια ελαφριά μέθη που κρατάει περίπου μισή ώρα.
Η εμβρυομεταφορά έρχεται ως επόμενο βήμα για την διαδικασία στην εξωσωματική γονιμοποίηση και ουσιαστικά γίνεται η επανατοποθέτηση των εμβρύων που συλλέγονται κατά την διαδικασία της εξωσωματικής. Στο συγκεκριμένο σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι για την διαδικασία της εμβρυομεταφοράς δεν απαιτείται κάποιου είδους νάρκωση και ο γιατρός μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε αυτή τη διαδικασία.
Τέλος, αν όλα τα παραπάνω έχουν ολοκληρωθεί με τον σωστό τρόπο, γίνονται εξετάσεις αίματος για να δούμε που κυμαίνεται η χοριακή που είναι η ορμόνη της εγκυμοσύνης. Συνηθίζεται το πρώτο τεστ εγκυμοσύνης να πραγματοποιείται περίπου 14 ημέρες από το τελευταίο στάδιο. Ωστόσο αυτό γίνεται πάντα σε συνεννόηση με τον γυναικολόγο σας, ο οποίος μπορεί να σας συμβουλέψει και κατάλληα.
Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη μέθοδος, είναι μια μέθοδος που θα κρατήσει αρκετό χρονικό διάστημα και για τα περισσότερα ζευγάρια σημαίνει αρκετά πράγματα. Επειδή ο στόχος είναι καθαρός και ξεκάθαρος στις περισσότερες περιπτώσεις η διαδικασία αυτή σημαίνει στρες, πίεση, κόστος και πολλά ακόμα. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι στον γενικότερο πληθυσμό υπάρχει η εντύπωση ότι τα ποσοστά επιτυχίας είναι ιδιαίτερα ανεβασμένα και ότι μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας όλα θα είναι όπως τα περιμένουν.
Καλό είναι για την ψυχολογία κυρίως του ζευγαριού να έχουν χαμηλούς τόνους και να μην είναι ιδιαίτερα ή περισσότερο απ’ ότι τους έχει ενημερώσει ένας ειδικός οι προσδοκίες τους. Και αυτό γιατί αν υπάρξει αποτυχημένη προσπάθεια τότε στο ζευγάρι θα πέσει ιδιαίτερα η ψυχολογία του και ίσως αυτό να σημαίνει ότι δεν θα θέλει να συνεχίσει την θεραπεία.
Σε αυτή την προσπάθεια είμαστε όλοι ενωμένοι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο εξειδικευμένος γυναικολόγος που σας στηρίζει είναι μαζί σας σε αυτό και έχετε όλη τον ίδιο στόχο. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι ο ιατρός θα πρέπει σε πρώτο στάδιο να κοιτάξει την υγεία της γυναίκας αλλά και γενικότερα του ζευγαριού.
Έτσι λοιπόν ο Δρ. Πολύζος με αλήθεια, αγάπη, σεβασμό και στοχοπροσήλωση προχωράει σε μια σύγχρονη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης με ιδιαίτερα ψηλά ποσοστά συγκριτικά με τον μέσο όρο. Έχοντας ως δεδομένο τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται στην μήτρα που είναι και το τελευταίο σημείο σε όλη αυτή τη διαδικασία το ποσοστό επιτυχίας είναι 40% – 50%.
Σε όλη την διαδικασία κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την θετικότητα του αποτελέσματος. Έτσι, σε συνεννόηση με τον γυναικολόγο σας μπορεί να σας εξηγήσει αναλυτικά τους παράγοντες αυτός και ειδικά για την δική σας περίπτωση.
Ωστόσο, ως γενικοί παράγοντες για την επιτυχία της εξωσωματικής θα μπορούσαν να είναι οι παρακάτω.
Επίσης, είναι σημαντικό το ζευγάρι να καταλάβει ότι εκτός από τα παραπάνω, για να υπάρχει μια επιτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση πρέπει και το ζευγάρι να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του γιατρού. Δηλαδή, ο τρόπος ζωής και διατροφής σίγουρα συμβάλουν σημαντικά σε αυτό, όπως επίσης το κάπνισμα και η κατανάλωση του αλκοόλ.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθούμε και πάλι στον στόχο που έχουμε όλοι σε αυτό. Ο γιατρός μαζί με το ζευγάρι γίνονται ένα και έχουν ως μοναδικό στόχο την κύηση. Το θετικό αποτέλεσμα σε τεστ κύησης είναι μια στιγμή που το ζευγάρι θα θυμάται για πάντα. Τα συμπτώματα μιας επιτυχημένης εξωσωματικής εμφανίζονται σχετικά άμεσα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσα από τις εξετάσεις αίματος τα αποτελέσματα φαίνονται από τον πρώτο μήνα κιόλας. Υπάρχουν κλασικά συμπτώματα εγκυμοσύνης όπως είναι η ναυτία, ο εμετός, δυσκοιλιότητα και πολλά ακόμα.
Από την αρχή μιας εγκυμοσύνης η μήτρα αυξάνεται σε μέγεθος και προετοιμάζει την φιλοξενία για τους επόμενους μήνες του εμβρύου. Εννοείται ότι η αύξηση του σωματικού βάρους είναι φυσιολογικό.
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι οι σεξουαλική επαφή δεν επηρεάζει την κύηση όταν δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη επιπλοκή.
Ελπίζουμε όλα τα αποτελέσματα να είναι θετικά, για να ξεκινήσει ένα όμορφο ταξίδι με μια χαρούμενη οικογένεια!
Το πρόβλημα υπογονιμότητας εντείνουν οι σεξουαλικές σχέσεις χωρίς προφύλαξη, που έχουν οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της συχνότητας εμφάνισης σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, όπως τα χλαμύδια και η γονόρροια. Οι συγκεκριμένες παθήσεις, εφόσον δεν διαγνωστούν και αντιμετωπισθούν έγκαιρα, μπορούν να προκαλέσουν καταστροφή των σαλπίγγων και κατ’ επέκταση και της γονιμότητας.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη νοοτροπία της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας που μεταθέτει την εγκυμοσύνη των γυναικών σε μεγαλύτερη ηλικία από παλιότερα, όταν το αποκορύφωμα της γονιμότητας έχει ανεπιστρεπτί περάσει, καθιστούν την εξωσωματική γονιμοποίηση όλο και περισσότερο απαραίτητη.
Οι τεχνικές και μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής συνεχώς εξελίσσονται και το μέλλον επιφυλάσσει περισσότερες λύσεις και υψηλά ποσοστά επιτυχίας σε εξωσωματική, ακόμα και σε περιπτώσεις ζευγαριών που σήμερα αναγκάζονται να καταφύγουν σε επιλογές όπως η δωρεά ωαρίων και σπερματοζωαρίων
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια σύνθετη διαδικασία θεραπείας, το κόστος της οποίας μπορεί να διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από ένα άτομο σε άλλο. Κάθε ζευγάρι έχει τις δικές του ανάγκες όσον αφορά τις εξετάσεις και τις τεχνικές που είναι κατάλληλες στην περίπτωση του.
Για να ενημερωθείτε αναλυτικά για το κόστος της εξωσωματικής γονιμοποίησης θα πρέπει να προηγηθεί ένα ραντεβού του ζευγαριού με τον γιατρό, όπου θα σας εξετάσουμε και θα προσδιορίσουμε το κόστος.
Στο ιατρείο μας πιστεύουμε ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ένα κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλα τα ζευγάρια. Αυτός είναι και ο λόγος που προσφέρουμε προσιτές τιμές. Επικοινωνήστε μαζί μας!
Τα ινομυώματα της μήτρας είναι συχνά και επηρεάζουν πολλές γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορες φάσεις της ζωής και παρόλο που συνήθως αποτελούν καλοήθεις όγκους,
Η επιλογή γυναικολόγου αποτελεί μια σημαντική απόφαση για κάθε γυναίκα. Είτε πρόκειται για τον προγραμματισμένο ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, είτε για κάποιο επείγον περιστατικό, είτε για
Τι είναι η φαγούρα στον κόλπο; Η φαγούρα στον κόλπο της γυναίκας είναι μια άβολη και συχνά επώδυνη κατάσταση, που προκαλείται από διάφορους λόγους. Συνήθως
Η προγεστερόνη αποτελεί τη σημαντικότερη ίσως ορμόνη της γυναίκας, μαζί με τα πολύτιμα οιστρογόνα της. Οι ρόλοι της είναι τόσοι πολλοί και σημαντικοί, που πραγματικά
Η καθυστέρηση περιόδου είναι ένα από τα πιο συνήθη θέματα που απασχολούν τις γυναίκες ειδικά το καλοκαίρι. Αν και είναι ένα προφανές σύμπτωμα της εγκυμοσύνης,
Η κλασική σαλπιγγογραφία (ή υστεροσαλπιγγογραφία) είναι μια διαδεδομένη διαγνωστική μη επεμβατική μέθοδος απεικόνισης της μήτρας και των σαλπίγγων που χρησιμοποιείται εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια